مواد شوینده لباس در واقع سابقه ای طولانی به اندازه تاریخ تمدن دارند. یکی از اولین چیزهایی که مردم پس از راه اندازی خانه می خواستند ظاهراً لباس تمیز بود.
بابلی ها و مصریان باستان دستور العمل هایی برای تهیه صابون داشتند. رومی‌ها زمانی که طبق افسانه‌ها، باران دامنه‌های کوه ساپو را که یک نقطه افسانه‌ای که در آن حیوانات قربانی می‌کردند، فرو ریخت، ادعای حق این نام را دارند.
باران چربی حیوانات قربانی شده را به همراه خاکستر قلیایی آتش قربانی به رودخانه تیبر می برد. در آنجا، خانم‌های شستشو متوجه شدند که این مخلوط به تمیز کردن لباس‌هایشان کمک می‌کند. چربی و خاکستر حیوانی برای هزاران سال اساس صابون سازی باقی ماند.
مواد شوینده مدرن در سال 1916 تولید شدند، زمانی که اولین سورفکتانت مصنوعی تجاری در آلمان از قطران زغال سنگ ساخته شد تا کمبود چربی های حیوانی را در طول جنگ جهانی اول برطرف کند.
سازندگان مواد شیمیایی که توانایی پاک کنندگی سورفکتانت ها را بهبود می بخشند، در مرحله بعدی اضافه شدند. آنها یون های کلسیم و منیزیم را در آب سخت کیلیات می کنند، بنابراین کارایی پاک کنندگی سورفکتانت را حفظ یا افزایش می دهند.
اختراعات بعدی شامل روشن کننده های نوری آنزیم هایی بود که به پارچه ها متصل می شوند. در حال حاضر، مواد شوینده تا شش آنزیم دارند که هر کدام عملکرد یا هدف لکه‌دار خاصی دارند. توسعه بیشتر آنزیم ناشی از نگرانی های زیست محیطی است در این مورد تمایل به مواد شوینده برای انجام شستشو در آب سرد.
از قضا، برای چنین تجارت رقابتی، رازهای کمی وجود دارد. همه می خواهند بدانند که رقابت چه می کند. اگرچه برخی از شرکت‌های بزرگ آزمایشگاه‌های آزمایشی خود را دارند، بسیاری از شرکت‌ها تصمیم می‌گیرند پول را برای آزمایشگاهی که فقط به تجزیه و تحلیل رقابت اختصاص داده شده است، خرج نکنند.
Battelle در تنها برنامه در نوع خود این خدمات را به تولید کنندگان مواد شوینده و شرکت هایی که مواد شیمیایی را عرضه می کنند ارائه می دهد.
فرانکو پالا، که سرپرست این عملیات در آزمایشگاه Battelle’s Duxbury، ماساچوست، ایالات متحده آمریکا است، گفت: «شرکت‌ها می‌توانند با به اشتراک گذاشتن هزینه‌ها، اطلاعات را با تقریباً 25 درصد از هزینه داخلی راه‌اندازی آزمایشگاه خود دریافت کنند. رقبا به ویژه می خواهند روندها را بدانند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.